Hellenisme 3: andere stijlen

De dramatische, barokke beeldengroep van het stervende Galatische echtpaar is maar één van de verschijningsvormen van de Hellenistische beeldhouwkunst. Technisch kon men in die tijd alles. In het uitbeelden van een (half)goddelijk ideaal hadden Griekse beeldhouwers zich in het verleden meer dan bewezen. Natuurlijk bestond die traditie nog steeds. Maar het tegendeel vond men minstens zo interessant, bijvoorbeeld het zo realistisch mogelijk uitbeelden van een bejaarde, met alle rimpels en mankementen van dien, of zelfs van gehandicapten. Voor het eerst beeldde men ook kinderen af zoals ze zijn, en niet als verkleinde volwassenen. Uit de doorgroefde hoofden van staatsmannen en filosofen moest hun wijsheid en ervaring spreken. Een vreemde aanblik vormden Griekse koningen – opvolgers van Alexander – die qua gezicht herkenbaar wilden zijn, maar wel afgebeeld wilden worden met een goddelijk gespierd lichaam.
Een ander Hellenistisch specialisme waren speelse of erotische tafereeltjes, vaak beeldengroepen van mythologische figuren die iets ondeugends met elkaar uithalen. Het andere uiterste waren beelden die bewust in een ouderwets stijl werden vormgegeven, bijvoorbeeld van een archaïsche houterigheid of met een hoogklassieke dromerige blik. Vaak is het door een doorzichtige mengeling van stijlen nog wel mogelijk om zo’n beeld als Hellenistisch te dateren, maar soms moeten archeologen het echt hebben van de omstandigheden waarin het beeld gevonden is.

Zet onderstaande voorbeelden in de volgorde waarin ze in de uitleg hierboven besproken zijn door erop te klikken.